Bazı sabahlar uyanmak istemezsiniz, hayatın size yaptığı haksızlıklar omuzlarınıza ağır gelir. Uğrunda mücadele ettiğiniz şeylerin karşılığını alamadığınızı ve dünyanın hiç de adil bir yer olmadığını düşünürsünüz. Büyük zorluklarla kazandığınız üniversitede okuyup mezun olduğunuzda, mesleğinize bir türlü başlayamamanın ve insanlara bunun sizin suçunuz olmadığını anlatamamanın rahatsızlığını içinizde bir yerlerde en acı şekliyle hissedersiniz. William Sheakspir’in: ’’Hayatta en zor şey de insanın kendi kendini teselli etmek zorunda kalmasıdır.’’ Dediği gibi sizi anlamayanların içinde her mağlubiyetinizde kendi kendinizi teselli ederken bulursunuz.

“Bonito ve Dostları“ öğrencilerin ders içi ve ders dışı etkinliklerde, eğlenerek öğrenmesini sağlamak amacıyla hazırlanmış üç boyutlu eğitici bir çizgi filmdir. Çizgi film bir grup arkadaşın yardımlaşarak derste öğrenemedikleri konuları birbirlerine pratik noktaları ile birlikte eğlenceli biçimde anlatmasına dayanmaktadır. .

Bu fikrin çıkış noktasında günümüz çocuklarının izledikleri çizgi filmler yer almaktadır. Çizgi film izleyen bir çocuğu gözlemlediğinizde, çocuğun yoğun bir şekilde dikkatini izlediği çizgi film üzerinde topladığı görülmektedir. .

Peki, çocuklar neden çizgi film izlemeyi sever? Bunun birden çok cevabı bulunmaktadır, bunlar:

• Yüksek çözünürlükte renkli görsellerle süslenmiş bir hayal dünyasının, çocukların dikkatini çekmesi.

istanbul-universitesi İstanbul Üniversitesi‘nde öğrenci olduğum sıralar, okul duvarında bir ilan gördüm: “Avrupa’ya talebe yollanacaktır.” ”Allah Allah” dedim! Ülke yıkık dökük, her yer virane, Lozan yeni imzalanmış, bu durumda Avrupa’ya talebe. Lüks gibi gelen bir şey.Ama bir şansımı denemek istedim. 150 kişi içinden 11 kişi seçilmişiz. Benim ismimin yanına Atatürk, “Berlin Üniversitesi’ne gitsin.” diye yazmış.… sirkeci-gari Vakit geldi, Sirkeci Garı‘ndayım; ama kafam çok karışık.Gitsem mi, kalsam mı? Beni orada unuturlar mı? Para yollarlar mı? Tam gitmemeye karar verdiğim, geri döndüğüm sırada bir posta müvezzi ismimi çağırdı.“Mahmut Sadi! Mahmut Sadi! Bir telgrafın var.”Benim” dedim. Telgrafı açtım, aynen şunlar yazıyordu: “Sizleri bir kıvılcım olarak yolluyorum, alevler olarak geri dönmelisiniz.” İmza: Mustafa Kemal ATATÜRK Okuyunca düşündüklerimden olağanüstü utandım. “Şimdi gel de gitme, git de çalışma, dön de bu ülke için canını verme.” dedim. “Düşünün 1923‘te o kadar işinin arasında 11 öğrencinin nerede, ne zaman, ne hissettiğini sezebilen, ona göre telgraf çeken bir liderin önderliğinde bu ülke için can verilmez mi?”Çok başarılı oldum. Ülkeme alev olarak döndüm. Önce İstanbul Üniversitesi Genel ve Beşeri Fizyoloji Enstitüsü‘nü kurdum. Kürsü başkanı oldum. Daha sonra ülkemin başbakanlığını yaptım. Ben kim miyim? Ben sadece iki satırlık bir telgrafın yarattığı bilim adamıyım.. Ord. Prof. Dr. Sadi Irmak